Sławomir Lindner

Aktor, reżyser teatralny, pedagog. W 1939 obrońca Helu. Po kapitulacji dostał się do niewoli, okupację spędził w oflagu w Woldenbergu, gdzie uczestniczył w jenieckim życiu teatralnym. W 1947 uzyskał pełne kwalifikacje aktorskie i został zaangażowany do zespołu Miejskich Teatrów Dramatycznych w Warszawie, równocześnie podjął pracę pedagogiczną w Państwowym Liceum Techniki Teatralnej (modelarstwo, tańce ludowe, szermierka). Od 1949 pracował w Teatrze Nowym jako aktor i asystent reżysera. W 1950 przeszedł do zespołu Teatru Nowej Warszawy w charakterze aktora i kierownika plastycznego, od tegoż roku wykładał w warszawskiej PWST szermierkę. W sezonie 1951/52 grał w Ludowym Teatrze Muzycznym, 1952-54 w Teatrze Syrena, w sezonie 1954/55 w Teatrze Komedii Muzycznej, od sezonu 1955/56 grał i reżyserował w Operetce Warszawskiej. W latach 1962-66 występował w Teatrze Polskim, 1966-72 w Teatrze Klasycznym, 1972-73 w Teatrze Studio, 1973-78 w Teatrze Ludowym (Nowym). W 1978 przeszedł na emeryturę. Przed śmiercią współpracował z Teatrem Kwadrat. Do wielu spektakli opracowywał plastykę ruchu scenicznego, układy taneczne, szermierkę i technikę walk. Pochowany na Cmentarzu Ewangelicko-Augsburskim (kwatera E – 1 – 13)